The physicality of Stroboskop is a negotiation between public and private space and serves as a site for and home of disruption to expected behavior patterns. The garage, a space stereotypically relegated to the stereotypical notion of man is a space for ‘hard’ things like tools and cars, it’s a place where things are hidden from the regular circulation of the domestic, nuclear home. For Unbinding, Patryk Różycki has transformed the garage into a fantastical head-space filled with texts and textiles, sculptures built of discarded materials, photographs and collages, and scraps of drawings, where clouds are hung from the ceiling and reality is fully filtered through the lived experience of Różycki. The space is overwhelmed and overwhelming, both physically and aesthetically, and is an internal world constructed and offered for social consumption. In this work, Różycki is attempting to become unbounded from the archetype of man and instead works to contribute to its reframing: that man is sensitive and emotional, that man has the capacity for intimacy, sexuality, and desire that is not wrapped-up in dominance or subversion. That man and woman are binary expressions of humanness, that a full spectrum of psychology and emotionality and physical presentation is implicit within every human.



In a confessional act, Różycki has put his questions, dreams, fears, frustrations, shames, secrets, desires, and memories on display. He confronts and rejects the shame that is so often perpetuated both personally/privately and publicly/collectively for non-conformation. This work is his acceptance of what has been and a promise for what he hopes will be: a more communal, queer, encompassing, and fully-acknowledged future for humXn.

Fizyczne miejsce w jakim znajduje się Stroboskop jest negocjacją między tym co publiczne i prywatne, oferując przestrzeń i dom dla przekraczania oczekiwanych wzorców zachowań. Garaż, przestrzeń stereotypowo marginalna i łączona ze stereotypowym pojęciem mężczyzny, jest przestrzenią dla „ciężkich” rzeczy, takich jak narzędzia i samochody, jest miejscem, w którym rzeczy są ukryte, wyjęte z regularnego, domowego obiegu, którego jądrem jest dom. Dla Rozwiązywania Patryk Różycki przekształcił go w fantastyczną przestrzeń wnętrza głowy, wypełnioną tekstami i tkaninami. Umieścił rzeźby zbudowane z resztek materiałów, fotografie, kolaże oraz skrawki rysunków. Chmury zwisają z sufitu, a rzeczywistość jest w pełni filtrowana przez doświadczenia Różyckiego. Przestrzeń jest przepełniona i przytłaczająca, zarówno fizycznie jak i estetycznie. Jest światem wewnętrznym – zbudowanym i zadedykowanym konsumpcji społeczeństwa. W tej pracy Różycki próbuje rozplątać się z supłów archetypu mężczyzny i poprzez swoje prace go przebudować: ten mężczyzna jest wrażliwy i emocjonalny, ma zdolność budowania intymności, a seksualność i pożądanie, nie są uwikłane w dominację lub subwersję, mężczyzna i kobieta są binarnymi wyrazami ludzkości, a pełne spektrum psychologii i emocjonalności oraz fizycznej prezentacji są ukryte w każdym człowieku.

Różycki w akcie spowiedzi dzieli się swoimi pytaniami, marzeniami, lękami, frustracjami, wstydem, sekretami, pragnieniami i wspomnieniami. W akcie nonkonformistycznym stawia czoła i odrzuca wstyd, który tak często jest utrwalany osobiście/prywatnie jak i publicznie/zbiorowo. Ta praca jest jego akceptacją tego co było i obietnicą tego na co ma nadzieję: bardziej wspólnej, queerowej, obejmującej i w pełni uznanej przyszłości dla człowieka niezależnie od jego/ jej płci.